از خسارت‌های بیماری‌هایی چون زنگ متعفن (تیلتیا کریز و تیلتیا کانتروورسا ) و سیاهک کارنال می‌توان به بدبو کردن و ایجاد طعم و رنگ ناخوشایند در غلات اشاره کرد که نارضایتی یا حتی قبول نکردن خریداران محصول را به دنبال خواهد داشت. معمولاً میزان آلودگی اندک و قابل چشم‌پوشی است، ولی اثر بزرگی بر کیفیت محصول دارد. برخی از پاتوژن‌های سیاهک و زنگ در بسیاری از نقاط جهان گسترده شده‌اند، ولی خوشبختانه سیاهک کارنال (تیلتیا ایندیکا ) هنوز در اروپا و کشورهای حوزه مدیترانه دیده نشده است. بنابراین، انجام اقدامات مقتضی برای محدود نگه داشتن انتشار آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. باسیدیومیست‌ها قارچ‌های سیاهک و زنگ هستند که از طریق مقدار بسیار زیادی از هاگ‌ها پراکنده می‌شوند. تلیوسپور ها می‌توانند سال‌ها در خاک زنده بمانند. سیاهک و زنگی که پاتوژن‌ها ایجاد می‌کنند بذر زاد ند و از همین رو بذرهای محصولات آلوده نیز به عنوان سلاح‌های بیولوژیک قابل استفاده‌اند. مقررات قرنطینه‌ای و استفاده از گیاهان مقاوم، کمک شایانی در مدیریت و کنترل بیماری می‌کنند. انجام اقدامات پیشگیرانه و علمی برای کنترل سیاهک و زنگ سودمندترین راهکار کنترل و مقابله با بیماری‌های غلات است.
