برخی معتقدند بیماری‌های برگی تهدیدی جزئی برای سلامت غذایی و تجارت بین‌المللی به شمار می‌آید. ولی بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهند که این گونه بیماری‌ها زیان‌های سنگینی به جمعیت‌شناسی و اقتصاد ملل وارد می‌سازند. مثلاً علت مهاجرت بسیاری از ایرلندی‌ها به امریکای شمالی شیوع بیماری عامل بادزدگی سیب‌زمینی (زنگار سیب‌زمینی ) ثبت شده است. بخش عمده‌ای از محصول قهوه در سریلانکای سابق (سیلان) با پاتوژن زنگ قهوه نابود شد. محصولات غذایی مهم در اروپا مانند سیب‌زمینی، برنج و سویا نیز در برابر بیماری‌های برگی آسیب‌پذیرند. برنج محصولی است که مساحتی بالغ بر 3/1 میلیون هکتار را به ویژه در مصر و ایتالیا دربر گرفته است. هجوم مگناپورته گیریسئا (عامل بلاست برنج) خسارات شدیدی را در بخش تولید برنج وارد می‌کند. هجوم عامل بادزدگی سیب‌زمینی به مناطق تحت کشت سیب‌زمینی موجب اپیدمی سریع زنگار سیب‌زمینی خواهد شد. اگرچه این قارچ‌ها به طور گسترده‌ای در اروپا پراکنده شده‌اند و کشاورزان محلی آن‌ها را کنترل می‌کنند، شیوع تعمدی گونه‌های نژادی جدید پاتوژن‌ها این توازن را برهم خواهد زد. به علاوه، بیماری‌های برگی دیگر هم که شناخته شده نیستند قادرند محصولات را با خطر مواجه کنند. با وجود این، باید تأکید کرد که استفاده از پاتوژن‌های برگی به عنوان سلاح، آشکارا صورت نمی‌گیرد (Whitby, 2001). معرفی تعمدی یک پاتوژن در مناطق جدید پس از استقرار طولانی مدت خسارات شدیدی به بار خواهد آورد.

یک زیرگروه مهم یا پاتوژن‌های برگی، باکتری‌ها هستند که از طریق ناقل‌های بیماری سرایت می‌کنند و تهدید بزرگ‌تری برای محصولات به شمار می‌روند، چون برای گسترش آن‌ها در مناطق وسیع زمان کمی لازم است. پاتوژن‌هایی مانند لیبرو باکتر افریکانوس (عامل سبز شدن مرکبات )، بیماری باکتریایی زانتوموناس آکسونوپودیس (عامل آفت مرکبات ) و زیللا فاستیدیوسا (عامل بیماری‌های سوراخ شدن و تاک) به عنوان پاتوژن‌های بیگانه شناخته شده‌اند. معرفی تعمدی این پاتوژن‌ها در اتحادیه اروپا در صورت وجود ناقلان بیماری شعاع درخور توجهی از مزارع تحت کشت را آلوده خواهد کرد.