به نقل از کافه نیوز؛ آب به عنوان اصلی‌ترین و مهم‌ترین مایه حیات برای تمامی جانداران و نیز حفظ و گسترش تنوع زیستی و اکوسیستم منطقه‌ای، نفش مؤثری در زیست انسان‌ها نیز ایفا می‌کند که بدون آن زندگی غیرممکن می‌شود، از طرف دیگر کشور ما نیز که همواره با بحران کم‌آبی مواجه است، ضرورت استفاده بهینه از منابع آبی محدود، بیش از سایر کشورها احساس می‌شود.

 

بر همین اساس، آب به عنوان یک عنصر حیاتی، نقش مؤثری در آبادانی و شکوفایی جوامع دارد اما آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که برای تولید محصولات کشاورزی و نیز در صنایع و تولید کالاها از "آب مجازی" استفاده می‌شود!

 

برخلاف انتظار "آب مجازی" مفهومی در دنیای فناوری اطلاعات نیست! این عبارت بیشتر در صحبت‌های کارشناسان اقتصاد و محیط زیست به‌کار می‌رود به عنوان مثال وقتی آب مجازی یک عدد سیب 70 لیتر است، یعنی 70 لیتر آب به روش‌های مختلف در زنجیره تولید آن محصول مصرف شده تا یک سیب 100 گرمی به دست ما برسد؛ بقیه اعداد نیز برای تولید محصولات کشاورزی همین قدر حیرت‌انگیز هستند، به عنوان مثال یک عدد تخم مرغ 200 لیتر، 300 گرم سینه مرغ 1170 لیتر، یک عدد پرتقال 50 لیتر، 3 گرم چای خشک 90 لیتر، یک کیلو گندم هزار لیتر، یک کیلو برنج 3400 لیتر اما از همه اینها وحشتناک‌تر گوشت گاو است که 13500 لیتر آب برای هر کیوی آن مصرف می‌شود تا به دست ما به عنوان مصرف‌کننده برسد!

البته روش‌هایی وجود دارد که برای تولید همین مقدار محصول، آب کمتری استفاده شود، به‌کارگیری این روش‌ها برای نجات دنیا از هر الزامی، لازم‌تر و ضروری‌تر است.

 

آب مجازی نشان می‌دهد که همه آب مصرف شده در محصول نهایی دیده نمی‌شود و فقط اندکی از آن در محصول نهایی یافت می‌شود، لفظ مجازی به معنای غیرواقعی بودن آن نیست، بلکه همان آبی است که قبلا به‌طور واقعی مصرف شده است، اما اثری از آن در محصول نهایی دیده نمی‌شود.

 

به عنوان مثال وقتی برای تولید یک کیلوگرم گندم 1300 لیتر آب مصرف می‌شود، وقتی این محصول به کشوری دیگر صادر شود، در واقع این میزان آب نیز به همراه محصول نهایی صادر می‌شود! در واقع کشوری که اقدام به وارد کردن گندم می‌کند، در مصرف آب نیز صرفه‌جویی کرده است بنابراین پژوهشگران در حوزه آب نیز معتقدند که کشوری که کمبود آب دارد می‌تواند با بهره‌گیری از این روش در مصرف آب صرفه‌جویی کرده و آب را برای موارد ضروری دیگری مورد استفاده قرار دهد.

مدیرکل دفتر حفاظت از زیست‌بوم‌های دریایی سازمان محیط زیست گفت: ممنوعیت صید ترال می‌تواند تبعات اجتماعی داشته باشد اما هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم!

به نقل از کافه نیوز؛ داود میرشکار مدیرکل دفتر حفاظت از زیست‌بوم‌های دریایی سازمان محیط زیست با انتقاد از وضعیت صید در کشور اظهار کرد: سازمان حفاظت محیط‌ زیست با قاطعیت اعلام کرد که باید جلوی صید ترال گرفته شود و مقابل این نوع صید هم قاطعانه ایستاده است.

 

وی افزود: باید از خام‌فروشی شیلاتی جلوگیری کنیم و اگر بهره‌برداری از اکوسیستم صورت می‌گیرد، باید تبدیل به کالای با ارزش افزوده شود و بعد از آن توزیع صورت گیرد،  همانگونه که برای جلوگیری از خام‌فروشی نفت برنامه‌ریزی می‌کنند، باید برای جلوگیری از خام‌فروشی شیلاتی نیز برنامه داشته باشیم.

 

مدیرکل دفتر حفاظت از زیست‌بوم‌های دریایی سازمان محیط زیست درباره انتقادهای شدید صورت گرفته در مورد صید ترال، گفت: در حوزه صید ترال بسیار قاطع ایستادیم و گفتیم که صید ترال به ویژه در خلیج فارس باید ممنوع شود.

 

میرشکار ادامه داد: طی جلسات بسیار زیادی این مسئله را از تمامی دستگاه‌ها خواستیم اما متأسفانه با توجه به اینکه اکنون کشتی‌های زیادی از قایق گرفته تا لنج و کشتی‌های صنعتی، این کار را انجام می‌دهند، یقینا با وضعیتی که کشور دارد، ممنوعیت این نوع صید می‌تواند تبعات اجتماعی داشته باشد بنابراین هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم.

 

وی تصریح کرد: پیگیری ممنوعیت صید ترال به ویژه در خلیج فارس همچنان در دستورکار است تا بتوانیم در صورت عدم توان توقف این صید، حداقل با همکاری سازمان شیلات ایران، آن را مدیریت کنیم،  برای این امر نیز نیاز به یک سری مقدمات است.

مدیرکل دفتر حفاظت از زیست‌بوم‌های دریایی سازمان محیط زیست با تأکید بر اینکه ابتدا باید مجلس شورای اسلامی قانون حفاظت و بهره‌برداری از آبزیان را اصلاح کند، گفت: نمی‌شود یک سازمانی هم ارزیابی ذخایر را انجام دهد، هم مجوز صادر کند و هم نظارت کند و جلوی تخلفات را بگیرد، این امر کار درستی نیست و یقینا سوء‌مدیریت و فسادهای مالی رخ می‌دهد.

 

میرشکار افزود: معتقدیم سازمان حفاظت محیط زیست به‌ویژه یگان حفاظت محیط زیست را باید توانمند کنیم یا اینکه یک یگان مشترک را در کشور ایجاد کنیم که به صورت مستقل فعالیت کند و به هیچ یک از سازمان‌ها و دستگاه‌ها وابستگی نداشته باشد؛ قوانین را در اختیارش قرار دهیم، بتواند نظارت درستی انجام دهد و تمام تخلفات را در حوزه ساحلی و دریایی کنترل کند.

 

وی یادآور شد: در کنار بحث نظارت باید به سراغ اشتغال‌های جایگزین برویم، به‌ویژه اشتغال‌هایی که با ظرفیت زیستی منطقه همخوانی دارد؛ برای این امر اقتصاددانان و کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند، لازم است وارد عرصه شوند.

 

مدیرکل دفتر حفاظت از زیست‌بوم‌های دریایی سازمان محیط زیست با تأکید بر اینکه نیاز است در حوزه امنیت غذایی، تولیدات و کشاورزی اشتغال درستی ایجاد شود، گفت: لازم است توسعه صنایع در ساحل نیز دقیقا متناسب با ظرفیت زیستی صورت گیرد.

 

میرشکار با تأکید بر اینکه عمدتا کشور ما قابلیت توسعه گردشگری پایدار را دارد، اظهار کرد: باید به سمت توسعه گردشگری پایدار برویم، به قدری خدمات درست و پایدار ارائه کنیم و قیمت‌ها متناسب باشد تا دیگر گردشگری برای گردشگر خارج از کشور نرود. باید از این ظرفیت‌ها استفاده و سپس ظرفیت صید و صیادی را کم کنیم، یعنی آن‌هایی که به صورت غیرمجاز در حوزه صید و صیادی اشتغال دارند و عمدتا نیز غیر مسئولانه صید می‌کنند را مدیریت کرده و شغل جایگزین برای این افراد در نظر بگیریم.

 

وی با تأکید بر اینکه  شناورهای چینی یا حتی شناورهای سایر کشورها نباید حق ورود به آب‌های کشور را برای بهره‌برداری داشته باشند، گفت: اگر ذخیره‌ای وجود دارد، باید صیادان خودمان بتوانند صید کنند و آبزیان صید شده وارد چرخه شیلاتی شود.

 

مدیرکل دفتر حفاظت از زیست‌بوم‌های دریایی سازمان محیط زیست ادامه داد: متأسفانه اکنون خام‌فروشی در شیلات به‌ویژه به این شکل که هیچ فایده‌ای نه در حوزه امنیت غذایی و نه در حوزه اقتصادی کشور ندارد، صورت می‌گیرد و یک صیاد به قیمت نازل که فقط برای خودش سود دارد، آن سرمایه و گونه آبزی که صید می‌کند را هر چند که آنچه صید کرده ارزشمند باشد، به تاجرانی که ماهی را به کشورهای جنوبی حاشیه خلیج فارس و دریای عمان صادر می‌کنند، می‌فروشد، این روند باید مدیریت شود.

 

میرشکار خاطرنشان کرد: متأسفانه هر کسی هرگونه دوست دارد برداشت می‌کند و هر جا می‌خواهد می‌فروشد؛ ماهی‌ای را در سواحل جنوبی خودمان پیدا نمی‌کنید، اما همان ماهی به وفور در کشورهای عربی وجود دارد، این مسائل باید مدیریت شود، باید صیدی که صورت می‌گیرد برای کشور عایدی داشته باشد.