پیش از این نیز به اثبات رسیده بود که ویروس سرخک به حافظه ایمنی حمله می‌کند اما به نظر می‌رسید این تاثیر کوتاه‌مدت است و طی 3-2 ماه برطرف می‌شود اما بررسی‌های اخیر نشان داده که تاثیر این ویروس بر حافظه سیستم ایمنی تا 3 سال ادامه خواهد داشت. بررسی‌های محققان دانشگاه پرنیستون نیز نشان داده در بیمارانی که به سرخک مبتلا می‌شوند، احتمال فوت در اثر بیماری‌های عفونی طی 3 سال بعد از ابتلا، بسیار بالاست. به گفته محققان دانشگاه اموری نیز سرخک به لنفوسیت‌های T حمله می‌کند که مسئول حافظه ایمنی علیه این بیماری هستند. یک ماه بعد از بهبود، لنفوسیت‌های T دوباره تولید می‌شود ولی به جای مقابله با عفونت فقط توانایی مقابله با ویروس سرخک را دارند. بررسی روی کودکان 1 تا 9 ساله اروپایی و 1 تا 14 ساله آمریکایی در طول دورانی که تزریق واکسن سرخک در این کشورها قطع شده بود، نشان داد احتمال فوت کودکان در اثر بیماری‌های عفونی بعد از ابتلا به سرخک بسیار بالاست در حالی که با تزریق واکسن این احتمال به شدت کاهش می‌یابد. در کنار این نوع خبرها، شایعه‌هایی نیز در مورد دخیل بودن واکسن 3 گانه یا نگهدارنده‌های واکسن‎ها در بروز برخی اختلال‌ها از جمله اوتیسم منتشر می‌شود که باعث شده بسیاری از والدین در سراسر دنیا در مورد تزریق واکسن دودل شوند و حتی ترجیح دهند یارانه دولتی‌شان قطع شود ولی فرزندشان را برای تزریق واکسن‌های اجباری به مراکز درمانی نبرند.

شیوع سرخک در آمریکا
اواخر ژانویه سال گذشته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا از شیوع بیماری سرخک خبر داد و اعلام کرد طی یک ماه 102 مورد ابتلا به این بیماری در کودکان گزارش شده است. در سال 2014 تعداد مبتلایان در آمریکا 644 مورد گزارش شد که از سال 2000 بی‌سابقه بود. طبق گزارشات مرکز کنترل بیماری‌ها، دلیل شیوع مجدد این بیماری کاهش تزریق واکسن 3 گانه بوده است. بررسی‌های بیشتر نشان داد به دنبال پخش خبری در مورد ارتباط بین ابتلا به اوتیسم و واکسن سرخک در سال 1998 و انتشار مجدد آن در سال 2004 درSunday Times بسیاری از والدین از انجام این کار صرف‌نظر کرده‌اند و فرزندانشان را برای انجام تزریق واکسن به مراکز درمانی نبرده‌اند. این تنها مساله و مایه نگرانی در آمریکا نبود. آمار منتشر شده در انگلیس و لهستان نیز همین موضوع را نشان داد.

نقش واکسن 3 گانه در بروز اوتیسم
آمار نشان‌دهنده افزایش بی‌سابقه مبتلایان به اوتیسم در سراسر دنیاست. طبق آخرین آمار که مارس 2014 به وسیله مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها منتشر شد، از هر 68 کودک آمریکایی یک نفر به اوتیسم مبتلاست. این رقم 20 تا 30 برابر آمار مبتلایان به اوتیسم در سال 1970 است. این سوال که آیا واکسیناسیون در بروز اوتیسم نقش دارد محتمل و ارزشمند بود و به همین دلیل محققان بسیاری در رابطه با آن مطالعاتی انجام دادند. بررسی‌ها نتایج ضد و نقیضی نشان می‌داد اما آخرین تحقیق در این رابطه در ژاپن انجام شد. دولت این کشور تزریق واکسن MMR را متوقف کرد اما این مساله هیچ تاثیری در کاهش مبتلایان به اوتیسم نداشت. با وجود اینکه این تحقیقات در مطبوعات تخصصی و علمی منتشر شد اما تردیدها و نظر‌های مخالف همچنان ادامه پیدا کردند. نگرانی دیگری که در مورد واکسن‌ها اعلام شد، مربوط به ماده‌ای به نام تیمروسال بود که نوعی جیوه است و از سال 1930 به‌عنوان نگهدارنده در واکسن‌ها استفاده می‌شود. برخی افراد معتقد بودند این فلز سنگین می‌تواند تاثیرات منفی بر مغز بگذارد و عامل بروز اوتیسم است. در کالیفرنیا تیمروسال از واکسن‌ها حذف شد اما حتی این موضوع نیز در کاهش تعداد مبتلایان به اوتیسم نقشی نداشت. آنچه امروز بیشتر در معرض توجه است، نقش آلاینده‌ها در بروز آسیب‌های مغزی و اوتیسم است.

واکسن‌ها جان 3 میلیون نفر را سالانه نجات می‌دهند
آنچه واضح است اینکه واکسیناسیون سلاحی مطمئن در برابر بیماری‌های عفونی است. واکسیناسیون در عین اینکه عملی برای پیشگیری شخصی است، نوعی حمایت و حفاظت اجتماعی محسوب می‌شود. سالانه 3 میلیون نفر با واکسیناسیون از مرگ نجات پیدا می‌کنند و واکسن بعد از شرایط بهداشت عمومی و آب لوله‌کشی سلاحی پایه‌ای برای مقابله با بیماری‌های عفونی است. با وجود این، هنوز یک‌سوم کودکان در دنیا از این نعمت محروم هستند. سازمان جهانی بهداشت با اشاره به کشورهایی نظیر هند، پاکستان و نیجریه اعلام کرد در سال 2013، 22 میلیون کودک نتوانسته‌اند در برابر دیفتری، کزاز و سیاه‌سرفه واکسینه شوند و نیمی از این کودکان در 3 کشور نامبرده زندگی می‌کنند. به گزارش سازمان جهانی بهداشت، سالانه می‌توان با انجام واکسیناسیون‌های رایج و معمول از مرگ یک‌ونیم میلیون نفر پیشگیری کرد.