تروریسم زیستی در واقع عبارت است از رهاسازی عمدی عوامل زیستی یا سموم به منظور آسیب‌رسانی یا از بین بردن انسان‌ها، حیوانات یا گیاهان که در نهایت منجر به ایجاد ترس و رعب در دولت یا جمعیت غیرنظامی برای دستیابی به موفقیت‌های سیاسی یا اجتماعی بیشتر می‌شود. بسیاری از دست‌اندرکاران معتقدند که امروزه تمایل تروریست‌ها به استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی و ایجاد حوادث با تلفات بالا مانند سلاح‌های زیستی بیشتر شده است. راحتی نسبی تهیه و تولید مواد زیستی و نیز تاثیرگذاری جدی آنها به‌عنوان یک سلاح در ایجاد ترس و وحشت، رغبت زیادی در تروریست‌ها جهت استفاده از این عوامل ایجاد کرده است. از زمان‌های قدیم شواهد زیادی هستند. موید استفاده از سموم و پاتوژن‌های مهلک است. تجزیه و تحلیل‌های موجود نشان‌ می‌دهد که امکان استفاده از عوامل زیستی به‌وسیله تروریست‌ها، همواره یک تهدید جدی به شمار می‌آید. پیش‌بینی و زمان‌بندی وقوع این حوادث اگرچه مشکل است اما غیرممکن نیست. این تهدید را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد:«خطر وقوع تروریسم‌زیستی همیشگی و حتمی است اما زمان آن غیر قابل پیش‌بینی است.»

«تروريسم‌زیستی» عبارت است از ايجاد ترس و وحشت، با بهره‌گيري از عوامل زيسـت‌شناختي مختلف، جنگ‌افزار زیستی (Biological Weapon) عبارت است از وسيله‌ای كه به منظور انتشار عمدي ارگانيسم‌هاي مولد بيماري يا فراورده‌هاي آنها به‌وسیله غذا، آب، حشرات ناقل يا به صورت افشانه (آئروسل)، به كار برده می‌شود .

روزگاری به سیاستمداران توصیه می‌شد جانب ادب و احترام فروگزارند و با دستکش، دست دوستی به سمت سیاستمداران و رهبران مخالف و روسای کشورها دراز کنند، چراکه هر آن احتمال مسموم‌سازی توسط یک لمس چند ثانیه‌ای با دست‌های آلوده‌ فردی که به لحاظ تشخص اجتماعی احتمالش هم داده نمی‌شود وجود دارد، هر چند که این پدیده مسموم‌سازی تدریجی در یاسر عرفات با پولونیوم بالایی که در بقایای جسدش یافت شد  یا غلظت بالای 10 برابر سم دیوکسین در مسموم‌سازی آنی و دفعتا ویکتور یوشچنکو سیاستمدار اوکراینی، هیچ‌کدام با دست‌های آلوده نبوده اما افکار آلوده در رابطه با عقیم‌سازی و قتل خاموش و بی‌سر و صدا با سم چیزی نیست که به امروز و اکنون که علم و فناوری به رشد قابل توجه رسیده، محدود شود. آلوده کردن آب چشمه‌ها و مسموم‌ کردن تدریجی، حکایت روزگارانی است که زمین در فضای جدید ارتباطات به دهکده‌ای جهانی تبدیل نشده بود و ابزارهای سلطه هم همان‌قدر بدوی به نظر می‌رسد که ابزارهای اطلاع‌رسانی و خبرپراکنی اما این روزها، میوه‌های مسموم‌ و غذاهای زهرآگین به دربار شاهان و سران دیگر کشورها محدود نمی‌شود و نباید آن را تنها در تخت شاهانه جست. 

پدافند غیرعامل نقش مهم و تاثیرگذاری در مصون ماندن در سوانح، حوادث و بلایای طبیعی دارد که لازم است از طریق مراکز آموزشی ، فرهنگی و هنری به یک گفتمان تبدیل شود